امروزه تلفنهای هوشمند محبوبیت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری دارند و بسیاری از افراد برای گرفتن عکسهای فوری و عکسهای خانوادگی، به آنها مراجعه میکنند اما مشکل اینجاست که بعضی از آنها کیفیت تصویرشان خیلی خوب نیست.
ولی چیزی که در عمل میبینیم این است که قدرت در اختیار عکاس است. تنها چیزی که برای بهبود عکسهای شما لازم است آنست که هم امکانات تلفن خود و هم امکاناتی که محیط در اختیارتان قرار میدهد را بشناسید تا نتایج بهتری از کارتان به دست آورید.
معمولاً تنها چیزی که برای نمایش صحیح عکس شما لازم است، کلیک دکمه شاتر است. اما گهگاه متوجه خواهید شد که آنچه از آن عکس میگیرید (یعنی سوژه شما) بسیار تاریک یا روشن است. این مسئله به ویژه اگر بعضی از قسمتهای تصویر شما بسیار روشنتر (یا تیرهتر) از قسمتهای دیگر باشند، یک مشکل است.
برای تنظیم این مورد در اکثر تلفنهای هوشمند، کافی است روی ناحیهای از صفحه که سوژه در آن قرار دارد ضربه بزنید و دوربین شما به صورت خودکار نوردهی را تنظیم میکند تا تعادل برقرار شود. به مناطق روشن تصویر که به حدی روشن هستند که جزئیات آنها از بین میرود، توجه داشته باشید.
بسیاری از گوشیها هم امکاناتی برای عکاسی در محیط تاریک را دارند که بجای فلش گوشی قابل استفاده هستند:
دامنهی دینامیک بالا (HDR). این قابلیت سه عکس را همزمان، با سه نوردهی متفاوت گرفته و آنها را با هم ترکیب میکند و تصویری که که در پایان ثبت میکند، دارای جزئیات بیشتری است. توجه داشته باشید که در این حالت باید تلفن را ثابت نگه دارید.
نرمافزارهای مخصوص عکاسی در شب (Night Vision Camera Apps) را روی گوشی خود نصب و از آنها استفاده کنید.
اگر خیلی به سوژه نزدیک هستید و سوژه شما هنوز تار است، تا زمانی که واضح شود، عقب بروید. به اندازه چند سانتی متر یا بیشتر. به این ترتیب شما یک تصویر واضح از موضوع خود خواهید داشت و میتوانید بعداً آن را برش دهید تا اندازه ظاهری آن افزایش یابد.
در بیشتر دوربینهای گوشیهای هوشمند یک شبکه داخلی وجود دارد که صفحه نمایش را به سه بخش تقسیم میکند و این از مشهورترین قانون در عکاسی ناشی میشود: قانون یک سوم.
در اینجا ایده این است که اگر سوژه خود را در امتداد یکی از این خطوط یا در یکی از تقاطع ها قرار دهید، در نهایت ترکیب بندی قویتری خواهید داشت. به عنوان مثال، با مناظر، سعی کنید افق را طوری قرار دهید که یا یک سوم مسیر از بالای تصویر پایین باشد، یا یک سوم مسیر پایین باشد. و اگر از شخصی که در یک مکان زیبا ایستاده است عکس میگیرید، نباید او را درست در وسط قاب ایستاده بگذارید - کمی کنار بگذارید.
فلاش موجود در تلفن هوشمند خشن و نورش زننده است. فلش به طور معمول در کنار لنز قرار دارد و در طوری روشن میشود که هیچ ابعادی از سوژه را فراهم نمیکند.
ارزانترین و سریعترین روش برای به دست آوردن تصاویر زیبا استفاده از نور پنجره است؛ از حضور مستقیم نور خورشید در عکس جلوگیری کنید و پنجره سایهدار را انتخاب کنید. نور نرم، بهتر از هر نور خشن و مستقیم، سوژه را تکمیل میکند. بنابراین ساده ترین راه برای گرفتن پرترههای عالی در داخل خانه این است که از سوژه خود بخواهید به قسمت روشن تری از اتاق قدم بگذارد.
با نگاه کردن به کودک یا حیوان خانگی همان زاویه را تکرار میکنیم که در آن بیشتر ما این سوژه ها را به طور مداوم میبینیم یعنی از بالا به پایین. اگر پایین بیایید تا در سطح آنها قرار بگیرید، دیدگاهی شبیه به سوژه خواهید داشت.
به عنوان مثال دوربین خود را تا قد گربه خود، پایین بیاورید و انگار دنیا را از زاوید دید او میبینید با درهای قد بلند، درختان عظیم و... . با قرار گرفتن روی زانو یا حتی دراز کشیدن روی زمین، اغلب تصاویر با ظاهری پویاتر ثبت میکنید.
یک غروب خورشید ممکن است میزان زیادی نور لنز را ایجاد کند. برای حل این مشکل، به سادگی با قرار دادن دست در کنار لنز این نور را مسدود کنید و مراقب باشید انگشتانتان در عکس قرار نگیرند. به همین ترتیب، چراغهای خیابانی پس از تاریکی هوا عکاسی از صحنههای شهر را سخت میکند، مگر اینکه به همین ترتیب نور کافی و مناسب را به لنز انقال دهید.
ممکن است کمی ترکیب مجدد لازم باشد تا بتوانید به کمک دستتان میزان نور را تنظیم کنید، اما این یک روش مطمئن برای از بین بردن نور و تابش خیره کننده در یک لحظه است.
برای گرفتن عکس فقط به آن لنز روبرو اعتماد نکنید - برای عکسبرداری از جاهایی که به راحتی قابل دسترسی نیستند هم دوربین جلو بسیار مفید است.
به عنوان مثال، تلاش برای گرفتن تصویری از سقف یا چیز دیگری از سطح زمین، میتواند هنگام استفاده از دوربین استاندارد رو به عقب، مشکل باشد، زیرا اغلب ممکن است مجبور باشید در وضعیت سختی خم شوید. با این وجود، با دوربین جلویی میتوانید چنین ترکیبی را به وضوح مشاهده کرده و تنظیمات لازم را انجام دهید، به راحتی همه کنترل ها قابل دسترسی هستند.
وقتی می خواهید فضای گسترده ای را ثبت کنید، میتوانید از قابلیت پانورامای گوشی خود استفاده کنید. استفاده از پانورامای (Panorama) گوشی امکان تهیه عکس تا 360 درجه را به شما میدهد. برای این کار به نرمافزار دوربین گوشی رفته و روی آیکون دوربین بزنید و گزینه پانوراما انتخاب کنید.
با توجه به سوژه عکاسی، گوشی را بصورت عمودی یا افقی نگه دارید. اگر از گوشی اندروید استفاده میکنید برای تغییر جهت به سمت چپ یا راست بچرخید و اگر از گوشی آیفون استفاده میکنید برای تغییر جهت پانوراما روی آیکون فلش بزنید. و بعد برای شروع روی شاتر بزنید.
توجه داشته باشید که دستتان بالا و پایین نشود و انگار واقعاً گوشی روی سه پایه قرار دارد. همچنین باید سرعت حرکت دست مناسب باشد و همین سرعت را در تمام طول حرکت حفظ کنید.
پس از پایان کار، دوباره روی شاتر بزنید. اگر در حین گرفتن عکس پانوراما بصورت 360 درجه چرخیده اید و به نقطه اول رسیدید، ممکن است عکس گرفتن بصورت خودکار متوقف و عکس ذخیره شود.
تولیدکنندگان گوشیهای هوشمند ادعا میکنند که محصولاتشان در برابر خش و خراش نسبتاً مقاوم هستند و این امر در مورد لنز دوربین هم صدق میکند. اما یک خراش کوچک، همه عکس ها را خراب میکند. حتی اگر لنز شما در برابر خراشیدگی مقاوم است، اما باید گاهی اوقات آن را تمیز کنید. یک نفس (انگار دارید میگویید "ها") و یک دستمال مرطوب برای این کار مناسب است. اما شیشه پاک کن و یک پارچه نرم تمیز کردن لنز را بهتر انجام میدهد. تمیز کردن هر دو لنز جلو و عقب!
تاری تصاویر ناخواسته میتوانند یک مشکل خاص هنگام عکاسی در شرایط کم نور باشند. یک راه حل این است در حین حرکت تلفن عکس نگیرید - آن را ثابت نگه دارید و دکمه شاتر را به آرامی فشار دهید. به این ترتیب اطمینان حاصل خواهید کرد که در دوربین لرزشی ندارد.
سوژههای متحرک (مانند عکسهای دوستان و خانواده) هم میتوانند مشکلات تاری داشته باشند و یکی از بهترین ترفندها در اینجا گرفتن چندین عکس است. به این ترتیب میتوانید عکسی که وضوح بیشتری نسبت به سایرین دارد را انتخب کنید.
و در برخی شرایط، مانند مناظر شهری پس از تاریکی هوا، تقریباً همیشه با استفاده از سه پایه گوشی هوشمند تصاویر بهتری گرفته میشود. و اگر یکی از این موارد را ندارید، تلفن را روی یک سطح قرار دهید (یا خودتان به جای ثابتی تکیه دهید) که تا جایی که ممکن است تلفن ثابت باشد
گزینهای که در بسیاری از گوشیها هست، حالت عکسهای پشت سر هم (Burst Mode) است که با آن میتوانید تعداد زیادی عکس بگیرید و بهترین آنها را انتخاب کنید. فقط در حین این کار بهتر است کمی زاویه و کادر را تغییر دهید.
وقتی کار عکاسی شما تمام میشود، لازم است آن را ویرایش کنید تا به تصویر مطلوبتری دست پیدا کنید. برای این کار، نرمافزارهای متعددی از جمله فتوشاپ هستند که می توانید از آنها استفاده کنید.
برای بهتر انجام دادن هر کاری لازم است عوامل مستقیم و غیر مستقیمی که روی آن اثر دارد را بشناسیم. در اینجا به مقدمهای درباره فوت و فن عکاسی با موبایل پرداختیم، چیزهایی که بودن یا نبودنشان روی کار ما تاثیر میگذارد. حتماً شما هم راههای دیگری را سراغ دارید و یا شیوههای دیگری را امتحان کردهاید که نتیجههای خوبی به دست آوردهاید. پس شما هم آنها را با ما به اشتراک بگذارید. برای اینکه عکاسی با موبایل را جدیتر یاد بگیرید با ما در کلاسهای عکاسی با موبایل ماژورین همراه باشید.
منبع: سایت آموزش آنلاین ماژورین
علاقه مندان به هنر عکاسی می دانند که این هنر در تاثیرگذاری حرف اول را بین تمامی هنرها از جمله موسیقی،سینما، و... میزند . و نکته ای که این هنر را متمایز میسازد،مختصر بودن و در عین حال عمیق بودن آن است.
عکاسان بزرگ به ما ثابت کردند که عکاسی یکی از پیچیده ترین هنرها و فراتر از مفهوم شاتر زدن هست.
و ما تلاش کردیم در این مقاله عکس هایی را به نمایش بگذاریم که احساس تفکر را در ما زنده میکند.
.
در این عکس دو مرگ در دو طرف لنز دوربین اتفاق افتاده است.
نخست، مرگ کودک سودانیست که بخاطر گرسنگی و سوءتغذیه جان میسپارد و لاشخوری در انتظار مرگ اوست.
اما مرگ دوم ،مرگ عکاس است!
بعد از اینکه "کوین کارتر"(عکاس این اثر) این عکس را به نیویورک تایمز فروخت و نیویورک تایمز هم آن را منتشر کرد، بسیاری از خوانندگان، جویای سرنوشت دختر بچهی داخل عکس شدند. کارتر بعدها اعلام کرد که بعد از گرفتن این عکس پرنده را از نزدیکی دختر دور کرده است و مطمئن شده که او در امان است. مدتی بعد و پس از دریافت جایزه پولیتزر اما کارتر اقدام به خودکشی کرد. دختر بچهی داخل عکس نیز در سن ۱۴ سالگی و بر اثر تب مالاریا از دنیا رفت.
لل
گروهبان آمریکایی داخل عکس پس از سوار شدن به هلیکوپتر حاوی مجروحان و کشته شدگان آمریکایی، متوجه میشود که کیسهی کنار دستش جسد بهترین دوستش را در خود دارد که به اشتباه و توسط نیروهای خودی به قتل رسیده. در این تصویر عکاس سوگواری این گروهبان را ثبت کرده است.
این خاصیت جنگ است، یک روز ممکن است بهترین دوستت را بکشی و یک روز دیگر کسی را که شاید در آینده میتوانست بهترین دوست ، معشوقه و یا همدمت شود.
برخورد سرانگشتان سربازی که مدت هاست جز تفنگ و نارنجک لمس نکرده است با کلاویه های یک پیانو چقدر میتواند غریبانه باشد؟؟
این عکس یک سرباز روسی در سال 1994 در چچن است که در میان ویرانی های ناشی از جنگ به یک پیانو سالم برمیخورد و شروع به نواختنش میکند.
خیلی ها این عکس را اینگونه نقد میکنند که: "تنها هنر است که جاوید مانده و میتواند جهان را پر از صلح کند"
فراوانی هر پدیده ای باعث عادی شدنش میشود و چقدر تلخ است که مرگ عادی شود.
آنقدر عادی که وقتی کودکی از گرسنگی میمیرد، جز مادرش هیچکس به خاکسپاریش نمیرود.
و چنان درسکوت میمیرد که مرگش هیچ جنبنده ای را از خواب بیدار نمیکند.
این کودک فلسطینی خودش هم میداند تفنگ اسباب بازیش به هیچ احدالناسی آسیبی نمیرساند، اما چنان مصمم آن را بالا گرفته است که نمیدانم به کودک بودنش شک کنم یا اسباب بازی بودن تفنگش .
خاورمیانه کودکی را چونان میکشد که طناب، اعدامی را…
انگار سرش را روی دریا گذاشته و خوابیده است که ای کاش اینطور بود،”آلان کردی” سه ساله به همراه خانواده اش یکی از آوارگان جنگ سوریه بودند ،که به امید یک زندگی بهتر و بدون جنگ قصد سفر به کانادا از طریق جزیره کوس در یونان را کردند ،اما در حین سفر آلان، برادر ۵ سالهاش (گالیپ) و مادرش غرق میشوند و تنها پدر خانواده زنده میماند. و یک عکاس ترک این قاب را به ثبت میرساند
او هم حق داشت بخاطر خراب شدن عروسک هایش گریه کند
او هم حق داشت که مادرش روی سرش دست بکشد و موهایش را شانه کند
اما چه کند که قربانی خشکسالیست
و باید بخاطر غذا اشک بریزد
و مادر گرسنهاش جوری دستش را بر سرش بکشید که گویی دارد داغ دیده ای را تسکین می دهد.
نمی داند باید شاد باشد که از دست داعش فرار کرده است،
یا غمگین باشد بخاطر مرگ خانواده اش،
یا بترسد از گذشته اش که زخم التیام ناپذیر روحش است، و آینده ای که خاورمیانه بی شک مجروحش خواهد کرد.
اصلا همین ندانستن هایش است که از سباء دختربچه ی جنگ زده "مونالیزای قرن" را ساخت ، و قلموی داوینچی جایش را به دوربین "علی الفهداوی" داد، و این شاهکار عکاسی آفریده شد.
"تسلیما اختر" با گرفتن این عکس توانست بی پناهی کارگران بنگلادشی را که در بیگارخانه های مد و لباس شب و روز کار میکنند و حتی ایمنی محل کارشان تامین نمیشود را به جهان نشان دهد، و شرایط بهتری را برای این کارگرها فراهم کند.
این زوج جوان در یکی از همین بیگارخانه ها کار میکردند که در آغوش یکدیگر اینگونه محکوم به مرگ شدند .
دوروتا لنگ" این عکس را در سال 1936 از زنی گرفت که شوهرش در اثر سل جان خود را از دست داد،و این زن 35 ساله با ۶ کودک خود تنها مانده بود.بی شک فقط هنر عکاسی میتوانست نگاه درمانده ی زن را ثبت کند"
منبع :بلاگ ماژورین